• Bo Sahne’de Nuri Gökaşanı’ın muhteşem oyunculuğu, güzel dil ve iğneli anlatımıyla yer yer kahkahalara boğulacak yer yer dramatizmin doruklarına çıkacaksınız!






ADAM ADAM

Bu ülkede iyi ve sorumlu yurttaş olmanın bedeli niye ağırdır? Kimilerinin çıkarları için dayatılanlar bu ülkenin ve bizlerin gerçeği olarak devam etmeli midir?
Bu yutturmacaların bir ömrü yok mudur, durduk yerde her türlü göçük altında kalmıyor muyuz?

Beni, insanın zamanı, hayatı, evreni ve bu alandaki gerçekliği, mistizmle algılaması ilgilendirmiyor. Öylesi derinlik beni aşar. Benim ilgim basit! Yönetimsel, fiziksel, hukuksal, sosyal ve benzer disiplinlerdeki gerçekliğin, yani olması gerekenle olmaması gerekenin sorgulanmasıdır. Başka bir deyişle, gerçek budur yersen ye, yemezsen öte git dayatmacılığına olan itirazımdır.

Bu oyunda, antik Yunandan günümüze kadar gelen diyalektik tartışma sanatı ışığında, kendimce sorular sordum, cevaplar verdim. Bunların paradoksal olmalarına titizlendim. Oyun tek bir oyuncu tarafından oynansa da, aslı monolog olsa da, sahnelerken diyalog tadı aradım. Adam ve Fısıltı’sını iki ayrı oyuncu gibi düşünmeye çalıştım, yani aynı enstrümandan çıkan farklı iki ses gibi algıladım. Oyunda bazı an bir dostun yerine geçen, bazı an şahane suskunluğu ile yadırgadığı birilerini hatırlatan, sanki üçüncü oyuncuda heykeldir ve ironinin göbeğinde o vardır. Zamanı gece, mekanı ruhsal sağaltım veren bir hastane bahçesi olarak seçmemin nedeni, insana dair yitmişlik, tutunamamışlık, yalnızlık duygusunu ve hüznünü aramamdır. Oyunun bir yerinde muhabbetçi şöyle der "yalnızlık iyidir ağabey, icabında insan kafasını dinler, varsa kafasında safra ayıklar atar" muhabbetçi yalnızlığı katarsisinin (ruhsal arınmanın) bir fırsatı gibi görür.

Galiba özellikle oyun yazmakta bir tür katarsis, ancak bu oyunu yazmamda beni tetikleyen, yüreklendiren Emre Yılmaz olmuştur. Tanımaktan mutluluk duyduğum b